Bir Nefeste Hayat

Kalbim o kadar sıkışıyorki...Ölümün cok kolay oldugunu bildiğin bi hayatta...O kadar yakınken uzak oldugunu bildiğin sevdiğini düşündüğün birileri oluyor..Ya yakınken uzak oluyorsun ya da uzakken düşüncelerde bir...Göz yaşında kalp kırıklıgında doluyor her damla bardağa..Yagmur nasıl ıslatıyorsa topragı,öldüğünde de kalıcak mısın o soguklugun altında tek!
Yalnızlık seni alıp götürüyor..Öncelikle dünyaya gelişin vardır hiç tanımadıgın birileri sana gülümsüyor senin ihtiyaçlarını gideriyor seviyor seninle şarkılar söylüyor..Hiç tanımadıgın insanları sende cok seviyorsun aile diye bir kavramı ögrenirken sonra seni birer birer terketip gidiyorlar..O arada sende kendine bi aile kurup yanında birinin oldugu sonra sende dünyaya kendine benzer yaratıklar getirmeye başlıyor bu akışı devam ettiriyorsun..sonra herkes kendi hayatını yaşamaya devam ediyor..sen isen birşeylerle ugraşma..denilen hayat mücadelesinle parayla savaşa giriyor..dogan evlatlarına iyi gelecek düşünüyorsun..o kadar iyi olmalı ki senin yapamadıgın herşeyi onlar yapmalı söyleyemediğin şarkılarda onların melodisi olsun diyorsun..Sonra bir ara birseyler paylaştıgın cok sevip eşin dediğin de kaybolup gidiyor neden aramıyorsun çünkü her ayrılık zaten ölümdür..Artık iyice bunamışken kalakalmışken kendinle son satırları yazarken elvedanın en görkemlisini kendine armağan ediyor nefesinde sonlanıyor uykun..Sonsuz Uykular Bedenim!!Ruhum ebedi tek dolaşmaya devam ediyor!